Het is een droom van velen: naar Antarctica reizen. Soms moet je het gewoon doen, zoals ik in 2006. Ik koos voor een weekje Buenos Aires, een dagje Vuurland en een kleine twee weken op een klein expeditieschip naar Antarctica, met vertrek vanuit Ushuaia.
Naar Antarctica reizen is niet voor iedereen weggelegd. Het is een avontuurlijke reis. Je moet rekening houden met onvoorspelbare en wisselende omstandigheden. Je bent best in goede conditie en als je problemen hebt met koude temperaturen, kan je het beter ook vergeten. Daarnaast vergt het wat budget. Reken op een kleine auto. Al dan niet met opties. Afhankelijk van de eventuele verlengingen die je pre- of posttrip kiest.
Een extra nachtje in Ushuaia boeken is aangeraden om je vlucht niet te missen mocht de boot in het terugkeren wat langer over de Drake Passage doen. Er zijn ook langere trips mogelijk die ook de Subantarctische eilanden aandoen. Tegenwoordig kan je ook naar Antarctica vliegen maar naar mijn gevoel mis je dan een groot deel van de ervaring én het lijkt me minder milieuvriendelijk. Zowel naar CO2 uitstoot toe als naar verstoring van de fauna en flora ter plekke.
Er zijn op Antarctica geen hotels dus je verblijft sowieso op een schip. Kies voor een klein schip. Het aantal toeristen dat op hetzelfde moment aan land kan gaan is strikt gelimiteerd. Als je met een groter schip vaart, kan het dus zijn dat je minder landingen kan maken.
Onze zomermaanden zijn op Antarctica één langgerekte nacht. De seizoenen zijn er omgekeerd en je kan er enkel heen in de Antarctische zomer (ongeveer van half november tot begin maart). Als je in november-december gaat, ligt er nog meer sneeuw en ijs. De pinguins zitten nog op hun nest. Meer ijs betekent ook dat je minder ver zuidelijk kan varen. Later op het jaar, in februari, kan meestal zuidelijker gevaren worden. De pinguin-kuikens zijn te bewonderen en het continent kan er verrassend ‘groen’ uitzien. Elke periode heeft dus zijn charme.
Je hebt gekozen wanneer je wil gaan en welke trip je wil maken? Dan is het stilaan tijd om aan je inpaklijst te denken. Hier schreef ik uitgebreid over wat je zeker mee moet nemen naar Antarctica. Enkele gouden tips:
Na enkele dagen Buenos Aires en een dagje Vuurland, was het eindelijk zover. We scheepten in voor een expeditie naar Antarctica. Tegen middernacht verlieten we the Beagle Channel en begonnen we aan de oversteek van de Drake Passage. Dit stukje zee tussen Argentinië en Antarctica staat gekend om zijn woeste golven. De heenreis viel mee. Er stond zo’n 5 Beaufort. De terugreis zou heftiger zijn met golven van meer dan 12 meter. De Drake Passage is erg onvoorspelbaar. Afhankelijk van de wind kan je tot een halve dag vroeger of later op de bestemming aankomen. Als je over de Drake Shake hoort, dan gaat het over dit stukje zee.
Na anderhalve dag varen zien we de eerste ijsberg. We zijn nu echt aan het naderen. Dagelijks zijn er meerdere lezingen gepland door het expeditieteam: geschiedenis, geologie, biologie, ornithologie,… Voor elk wat wils. Ook is er een verplichte lezing voor alle toeristen in Antarctica. Er wordt ons op het hart gedrukt niks mee te nemen, behalve foto’s en niets achter te laten, behalve voetstappen. Ook moeten we ten alle tijde minstens 5 meter afstand houden tot de dieren. Hier is één uitzondering op: bij Port Lockroy zijn er elk jaar pinguïns die hun nest maken vlak naast de toegangsdeur van het plaatselijke postkantoor. Hier mag deze regel overschreden worden. Verder geldt dit ook niet voor pinguïns. Zij mogen wel dichter bij ons komen als ze nieuwsgierig zijn.
Met een zodiac gaan we meerdere keren aan land. De eerste zodiac heeft altijd een noodpakket met noodbeschutting en voedselpakketen mee. Door plotse weersveranderingen kan het voorvallen dat de zodiacs ons niet meteen kunnen oppikken en we onverwacht aan land moeten blijven in barse weersomstandigheden. Better to be prepared…
Wie gek genoeg is, kan bij Deception Island in het ijskoude water duiken. Je krijgt achteraf een warme choco én een certificaat dat je de Polar Plunge gedaan hebt. Ik deed het twee keer en moet zeggen: het is echt een sensatie!
Deze blog is geschreven door gastblogger Heidi Vandenbussche.