Op de Gardens Route, dé tuinroute van Zuid-Afrika die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth, ligt het Tsitsikamma National Park. Dit park beschikt over de meest prachtige natuur in al haar diversiteit. Van hoge bergtoppen tot dichtbegroeide bossen, open stranden en steile rotswanden. Een woeste kustlijn van in totaal 80 kilometer lang, waarvan wij 45 kilometer te voet aflegden: de Otter Trail. En dat werd een avontuur, een heel groots avontuur!
Het klinkt misschien niet ver: 45 kilometer. Dat lopen wandelaars tijdens de Vierdaagse in Nijmegen ieder jaar op één dag. Wij deden er in Zuid-Afrika maar liefst vijf dagen over. En dat was natuurlijk niet voor niets. Want met twee zware rugzakken met eten, een kookstelletje, zaklampen, kleding, slaapzakken en nog een aantal praktische voorwerpen waren de klimmetjes naar boven en beneden niet al te makkelijk. Zwaar, vermoeiend en uitputtend. Maar wat waren het vijf onvergetelijke dagen.
We hadden al veel moois mogen ontdekken van Zuid-Afrika. Zo leerden we ieder hoekje van Kaapstad kennen in de paar maanden dat we daar verbleven, kamden we de hele omgeving uit en maakten we hikes over kronkelende voetpaden waarbij we vier uur lang niemand tegenkwamen. We spotten het wildlife, maar ook de culturele diversiteit van het land. Van heerlijke wijnen proeven in Stellenbosch en Franschhoek tot vrijwilligerswerk tijdens een bosbrand in een grote sloppenwijk. We hadden niets gepland, maar de Otter Trail was helemaal een verrassing. We hadden er namelijk allebei nog nooit van gehoord! Met geluk konden we ons twee maanden van te voren nog inschrijven en zo bereidden we ons langzaamaan voor op iets waar geen voorbereiding goed genoeg voor kan zijn.
Tip: plan vroeg van te voren als je de Otter Trail wilt lopen. In het National Park mogen namelijk maar twaalf lopers per dag starten en meer laten ze dus ook echt niet toe.
De eerste dag begonnen we vol goede moed aan de voettocht. Over rotsen klauterend, langs watervallen en de zee continu naast onze zij. Mijn geluk kon niet op. Hier hadden we over gefantaseerd, nieuwsgierig over hoe het zou zijn en of we de natuur wel aan zouden kunnen. Of we niet om zouden vallen van de honger, van de zware tassen op onze rug, van de slapeloze nachten. We zouden er vanzelf allemaal achter gaan komen. En zo stapten we vrolijk verder, van rots naar rots met tussendoor een pauze om te genieten van het uitzicht. Niets vermoedend wat ons nog te wachten stond.
En zo werden dag twee en drie zwaarder en zwaarder. Van vijf uur wandelen op de eerste dag, werden de dagen daaropvolgend verlengd naar zeven uur. En met heel veel klimmetjes erbij. In de diepe bossen stapten we naar boven, naar de hoge bergtoppen die op ons zouden wachten. Naar de uitzichtpunten waar we konden rusten en zien hoe de oceaan groter was dan alle bomen bij elkaar. We liepen vaak uren achter elkaar, soms kletsend en soms zwijgend. Ieder in onze eigen gedachten, dromend en nadenkend over perspectieven waar we nooit eerder bij stil hadden gestaan. Langzaamaan verwerkten we onze reis door Zuid-Afrika en alle hoogtepunten en zeker ook dieptepunten die we gezien hadden en met ons mee hadden gedragen. We genoten van alles om ons heen. Van de lieve, spelende hertjes in het bos, de walvissen die van zo dichtbij het water uitsprongen en waar wij zomaar getuigen van mochten zijn, de aapjes die eten probeerden te stelen en het geluid van de stromende rivier. De natuur gaf ons kracht om verder te gaan, om iedere bocht opnieuw aan te grijpen.
Onze zwaarste dag was de vierde. In de vroege ochtend, om half vijf, stonden we onze spullen bij elkaar te rapen en ons voor te bereiden op de dag. Met twee koplampjes verdwenen we niet veel later het donkere bos weer in. Beangstigend voor wilde dieren en onbekende valkuilen. Twee uur lang bleven we lopen tot de zon langzaam achter de horizon verscheen en de oceaan verlichtte. Met ons ontbijt genoten we van zo dichtbij. Een moment waar we in Nederland vaak niet bij stil kunnen staan en hier voelde het zo puur en echt. We liepen door tot we om 10:00 uur uitkwamen bij een grote inham die we over moesten steken. Hier zou namelijk een half uur later de zee doorheen gaan stromen en omdat het nu ebb was, moesten we de rivier over. Of we zouden zwemmend en tegen de stroming in de overkant moeten halen, maar dat zagen we allebei niet zitten. Dus liepen we op onze blote voeten door het koude water naar de overkant waar ons een kleine klim van 200 meter steil omhoog stond te wachten.
Tip: pas hier goed op! Het is ontzettend steil en er hangt maar één touw, dus erg gevaarlijk. Je kunt meerdere routes kiezen die je naar de overkant van de rivier leiden en wellicht minder zwaar zijn. Probeer er dan ruim voor low tide aan te komen zodat je rustig kunt bedenken wat het slimste is om te doen. Er staat een bord die je hierbij helpt.
De uiteindelijke laatste dag was één en al euforie. Een afsluitende vijf a zes uur lopen en je hebt het gehaald. Hoewel we met z’n tweeën de finish overkwamen, voelde het alsof we de Vierdaagse hadden gelopen. Dagen ploeteren en blijven doorgaan. Je lichaam uitdagen, je mentale geest versterken. Het strand wat we onderweg tegenkwamen was adembenemend en het eten in Nature’s Valley, waar ook de ‘Otter Trail boom’ staat met wegwerpselen van wandelaars, had op dat moment niet lekkerder kunnen zijn.
Voordat we aan de tocht begonnen hadden we uitgezocht wat we mee moesten nemen om te eten. Wat is er slim om mee te sjouwen en wat konden we beter achterwegen laten? Voor als je je afvraagt waar we onze energie vandaan haalden: ons ontbijt bestond uit havermout met rozijnen en water uit de rivier. Vervolgens bedachten we een dagelijkse tussendoor: een proteïne reep (die zijn in Zuid-Afrika overigens een stuk goedkoper dan in Nederland), gedroogd fruit en crackers. Ons avondeten bestond de eerste avond uit wraps met verse groenten, omdat het de eerste dag nog niet zo zwaar zou zijn om mee te nemen. De daaropvolgende dagen werd het pasta en rijst met tonijn uit een pakje. En omdat we het iedere avond verdienden hadden we oplos chocomel. Je moet jezelf af en toe niet vergeten te verwennen.. met dit voedselpakket hadden we misschien wel honger en leken we de vijfde dag uitgehongerde paarden toen we bij het eerstvolgende restaurant naar binnen renden dat we tegenkwamen, we hadden het goed ingeschat om onze energie op peil te houden.
Deze trail wil ik aan iedereen aanbevelen. We verwachtten Zuid-Afrika als een safariland, gevaarlijk, veel wijn en veel droogte. Maar wie verder kijkt ziet meer. Wie verder kijkt ziet de natuur die zo ongelofelijk divers en mooi is. De groene bladeren aan de bomen, de wisselende kleuren blauw van de zee, de bruinkleurige gebergten en de puurheid van alles wat ermee samenhangt.
Alsof we alleen op de wereld liepen, maar dan met de wereld om ons heen.
Bedenk je paklijst een aantal weken vooraf. Een klein, belangrijk onderdeel vergeten is niet heel handig. Denk hierbij aan: