Na een paar business trips was er eindelijk tijd voor een privé citytrip. Dankzij Alison van Cheeseweb kreeg ik de kans om iDBUS te testen. Een kort maar geslaagd weekendje Parijs.
Deze nieuwe busmaatschappij is ideaal voor reizigers die rekening moeten houden met een beperkt budget maar toch wat meer luxe willen dan met de gekende Eurolines-bussen. Ik reisde enkele jaren terug naar Hamburg met Eurolines en er was een merkbaar verschil in publiek. Natuurlijk is reizen met de Thalys sneller, zeker als je zoals wij uit Oostende vertrekt, maar Thalys is ook een stuk duurder. Eerlijk gezegd, de volgende keer wint comfort het van budget en ga ik met de Thalys. Nu, als je vanuit Brussel kan vertrekken en het steekt op geen uur (of twee) dan kan je evengoed met de iDBUS gaan. De bus was comfortabel. Er was voldoende beenruimte. Maar met mijn 162 cm ben ik wellicht geen goede referentie. De zetels kunnen zowel achterover als meer naar de middengang verplaatst worden. De beloofde WiFi lukt helaas niet met mijn iPad. Op mijn smartphone lukte het wel maar de snelheid was net te traag om er ook echt gebruik van te maken.
Voor het transport in Parijs had ik een carnet gekocht. Da’s een boekje met 10 metroticketjes. Ons hotel lag centraal in de stad dus we hadden niet veel metro nodig. Bovendien verkies ik om een stad te voet te verkennen. Je ontdekt meer van de stad en ik ben geen fan van ondergrondse metrogangen. Uiteindelijk hadden we maar 6 van de 10 metroticketjes nodig maar ze blijven onbeperkt geldig.
We sliepen in Hotel Monpensier. Ik had dit hotel gevonden via Booking.com. Een naar Parijse normen gemiddelde prijs en goede reviews. Nu ben ik de laatste tijd misschien verwend geweest als het om hotels gaat, of de mensen die een review schreven sliepen niet in hetzelfde (deel van het) hotel maar mijn review zou minder positief zijn. Ik vond het vuil en gedateerd. De badkamer was netjes en het personeel vriendelijk maar voor die prijs had ik andere verwachtingen. Zelfs in hartje Parijs.
Hoewel we al gehoord hadden dat dit beroemde kerkhof eigenlijk niet veel voorstelde, wilden we het toch graag even bezoeken. Heel wat beroemdheden liggen hier begraven. Wel, het is er zo’n doolhof dat we er geen enkele vonden. Het ligt ook helemaal buiten het centrum maar de metro stopt vlak voor één van de ingangen.
Na wat shoppen (geen stofjes, wel een superwarme pyama én een noodzakelijke stop bij de apotheker wegens ontstoken teen) wandelden we langs de Seine en het verlichte Louvre naar het Stadhuis. We hadden gelezen dat er een tribute voor Mandela zou zijn. De uitwerking was nogal triestig. Herken jij de beeltenis van Mandela op de gevel?
Deze foto wilde ik jullie ook niet onthouden. Verkeerschaos bij Lafayette. Nog nooit gezien. Zelfs in Manilla was het niet zo erg. Benieuwd hoe lang het geduurd heeft eer de knoop ontward was. Wij zijn in elk geval niet blijven staan.
Foto hieronder: geen bezoekje aan Parijs zonder de Eifeltoren te zien. Ook al was het dan helemaal in de verte.
Zondag was Louvre-dag. We waren er allebei nog nooit geweest. En een mens moet de bekende Mona Lisa toch eens zien hé? En de Venus van Milo. In ongeveer 6 uur zagen we de meeste meesterwerken en kregen we een overdosis cultuur. Meer dan genoeg voor ons maar ik kan me inbeelden dat cultuurliefhebbers er gerust een week kunnen ronddolen. Trouwens, de eerste zondag van de maand is het Louvre gratis toegankelijk. Ik vermoed dat het dan wel een pak drukker is. Voor wij terug richting Brussel reisden, genoten we nog een beetje van de zon in de tuinen van de Tuileriën.
Deze blog is geschreven door gastblogger Heidi Vandenbussche.